[Review] Monolord – Vænir

Monolord – Vænir
Οι Monolord είναι μία καινούρια doom/sludge μπάντα από τη Σουηδία, που πέρσι, ίδια εποχή, έσκασε σαν βόμβα με το πρώτο της EP, “Empress Rising”. Ένα χρόνο μετά, κυκλοφορούν το “Vænir” από την Riding Easy Records. Έχοντας σαν ευαγγέλιο τον ήχο των Electric Wizard, οι Monolord μας άφησαν και φέτος πλήρως ικανοποιημένους.

Ο δίσκος αποτελείται από έξι doom κομμάτια. Το κομμάτι που ανοίγει τον δίσκο είναι το “Cursing the one” : αιθέρια στρεβλωμένα φωνητικά και μελωδικές doom συνθέσεις με βαριά ανεπιτήδευτα riffs. Πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο κομμάτι που βάζει μπροστά τις κιθάρες του και σε παρασύρει στις λούπες του. Ακολουθεί το “We will burn”, μάλλον το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, το οποίο είναι εξίσου μελωδικό και ψυχεδελικό. Δίνει όμως περισσότερη θέση στο μπάσο πλέον. Εξισορροπείται τέλεια η σαπίλα του doom με τις μελωδίες και τις εκρήξεις που το κάνουν πιο ενδιαφέρον και ιδιαίτερο. Προς το τέλος του κομματιού τα riffs γίνονται πιο επιθετικά, κλείνουν δυνατά το κομμάτι και πλέον οι Monolord σε έχουν βάλει στο σκοτεινό mood τους.

Τρίτο κομμάτι το Nuclear death  με μελωδίες που σου μένουν στο μυαλό, περισσότερες εναλλαγές και πρόκειται ίσως για το πιο δουλεμένο κομμάτι του Vænir”. Είναι αργόσυτο, βαρύγδουπο, βαλτώδες και riff-άτο. Το Died a million timesείναι ένα δεκάλεπτο χάσιμο που  ακολουθεί, με τις κοφτές εναλλαγές του, αλλά και έναν πιο ritual ήχο. Είναι το κομμάτι που θα μπορούσε άνετα να είναι soundtrack σε sexploitation ταινία του ‘70. Το The cosmic silence είναι ένα μελαγχολικό δίλεπτο πέρασμα και μια εισαγωγή στο ομότιτλο κομμάτι του δίσκου, θυμίζοντας το Planet Caravan. Το “Vænir” είναι το πρωταγωνιστικό και τελευταίο κομμάτι, διάρκειας 16 λεπτών... Ξεκινάει αργά και βασανιστικά με πιο καθαρά φωνητικά και ψιλές κιθάρες, που σε παρασύρουν στο ρυθμό τους. Στο τέλος δυναμώνει και «σοβαρεύει» βάζοντας μέσα όλη τη φιλοσοφία του δίσκου που ξεδιπλώθηκε ως τώρα: βαριοί, καλοδουλεμένοι ρυθμοί, κάνοντας έτσι ένα επικό κλείσιμο.


Ο δίσκος δεν αρκείται μόνο στον αργό ρυθμό και στο fuzz, αλλά έχει συνθέσεις πιασάρικες και ριφάτες που δε γίνεται να μη σε πορώσουν και να σε βάλουν στο βαλτώδες groove τους. Κάθε κομμάτι είναι μία διαφορετική και ώριμη έμπνευση. Οι Monolord πήγαν ένα βήμα παραπέρα: ενώ στο “Empress rising” έδειξαν τον ενθουσιώδη εαυτό τους, στο “Vænir” δείχνουν αυτόν που ωρίμασε. Πρόκειται σίγουρα για δίσκο που θα λιώσουμε και οι Monolord είναι πλέον από τις μπάντες που ανυπομονούμε να μάθουμε πότε θα μας επισκεφθούν...



by Gaia

No comments:

Post a Comment