Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στο φοβερό από άποψη ποιοτικών κυκλοφοριών 1971, περνάμε στην πιο γεωγραφικά επίπεδη χώρα του κόσμου, την Δανία. Οι αξιόλογες μπάντες είναι πολλές σε όλα τα μουσικά είδη και η στήλη διαλέγει τους τρεις πλέον ενδιαφέροντες δίσκους της χρονιάς αυτής.
Οι Ache δημιουργήθηκαν το 1968 στην Κοπεγχάγη από τα αδέρφια Torsten και Finn Olafsson, μπάσο - φωνητικά και κιθάρα αντίστοιχα, τον Peter Mellin στα πλήκτρα και τον Glenn Fischer στα τύμπανα και με αυτή την σύνθεση ηχογράφησαν τους δύο πρώτους δίσκους τους στις αρχές της δεκαετίας.
Το Green Man βγήκε στην κυκλοφορία το 1971 από την Philips στην χώρα τους ενώ γίνονταν διαπραγματεύσεις από τον παραγωγό Johnny Reimar με την Vertigo για να το κυκλοφορήσει παγκόσμια. Κάτι τέτοιο δεν επετεύχθη και έτσι ο δίσκος δεν είχε την σωστή προώθηση έξω από την Δανία. Το γεγονός αυτό δεν εμπόδισε στο να γίνει γνωστός στους underground κύκλους και κυρίως το single Shadow of a Gipsy το οποίο πούλησε περίπου 50.000 κόπιες με ιδιαίτερη δημοφιλία στην Γαλλία.
Στο Green Man, το progressive rock συναντά την ψυχεδέλεια με απόλυτη επιτυχία καθώς τα κομμάτια είναι όλα καλοδουλεμένα με τρομερό παίξιμο από όλα τα μέλη. Η χρήση του Hammond είναι εύστοχη χωρίς να κουράζει ενώ η κιθάρα, ρυθμική και σόλο, έχοντας φοβερό ήχο, παίζει έξυπνα θέματα, κυρίως στα Sweet Jolly Joyce και Invasion. Στα συν πρέπει να αναφερθεί και η φοβερή διασκευή στο We Can Work It Out των Beatles με το οποίο και κλείνουν τον δίσκο.
Η καλύτερη δανέζικη κυκλοφορία του 1971, για τον γράφοντα, έρχεται από τους Culpeper's Orchard με την πρώτη και ομώνυμη δουλειά τους. Πήραν το όνομα τους από τον Βρετανό βοτανολόγο του 17ου αιώνα Nicholas Culpeper, ο οποίος θεωρούνταν πρωτοπόρος σε θεραπείες με βότανα, ενώ ασχολούνταν και με την ψυχολογία και την αστρολογία.
Έχοντας λοιπόν ως ανεπίσημο αρχηγό τον Άγγλο Cy Nicklin στα φωνητικά και την ρυθμική κιθάρα, η μπάντα κυκλοφορεί ένα απίστευτο ηχητικό διαμάντι, έναν από τους καλύτερους δίσκους του heavy prog/psych. Βγήκε στις αγορές στις αρχές της χρονιάς από την Polydor και εμπορικά πήγε πολύ καλά, γεγονός που οδήγησε την μπάντα στο να εμφανιστεί σε πολλά ευρωπαϊκά φεστιβάλ.
Μουσικά, υπάρχουν αρκετά στοιχεία που κάνουν αισθητή την παρουσία τους, αλλά το κύριο χαρακτηριστικό είναι ο βαρύς και καθαρός ήχος της κιθάρας που προσθέτει αυτό το παραπάνω σε κομμάτια όπως τα Mountain Music (Part 1 - 2) και Ode to Resistance. Σε πιο ήρεμα τραγούδια όπως τα Teaparty for an Orchard και Gideon's Trap, φαίνεται η ικανότητα του συγκροτήματος στο να δομεί επιτυχημένα ένα τραγούδι.
Γενικότερα μπορεί να ειπωθεί πως οι Culpeper's Orchard κυκλοφόρησαν έναν συμπαγή δίσκο, στον οποίο μπορεί ο καθένας να βρει ενδιαφέροντα μουσικά στοιχεία και να απολαύσει εξίσου όλες τις συνθεσεις.
Κλείνουμε την αναφορά στην Δανία με τους Moses, οι οποίοι σχηματίστηκαν το 1969 στο Έσμπιεργκ. Το συγκρότημα αποτελούνταν από τους Jørgen Villadsen στα φωνητικά και το μπάσο, τον Søren Højbjerg στην κιθάρα και τον Henrik Laurvig στα τύμπανα και όπως σε κάθε τρίο που σέβεται τον εαυτό του, εδώ έχουμε καλοπαιγμένο heavy psych με λίγα blues rock στοιχεία.
Ο μοναδικός τους δίσκος με τίτλο Changes κυκλοφόρησε από την Spectator στα μέσα της χρονιάς. Η κύρια επιρροή τους φαίνεται ότι είναι οι Blue Cheer, τόσο από την δομή των συνθέσεων όσο και από τον ήχο της fuzz-αριστής κιθάρας, η οποία είναι ψηλά στην μίξη, όπως πρέπει για το είδος. Οι συνθέσεις είναι απλές και εξυπηρετούν τον σκοπό τους, με πολλά κιθαριστικά σόλο και κάποια απλά jam-αρίσματα.
Δεν υπάρχει κάποιο κομμάτι να ξεχωρίζει, είναι ένας δίσκος που ακούγεται ευχάριστα από την αρχή μέχρι το τέλος, εκπλήξεις δεν υπάρχουν, και το γεγονός ότι έχει διάρκεια λίγο πάνω από τα 30 λεπτά είναι στα επιπλέον θετικά.
By Pijo
No comments:
Post a Comment