[Review] 1000mods - Repeated exposure to...

Είστε ένθερμος ακροατής ενός συγκροτήματος και περιμένετε πως και πως να ακούσετε το νέο δίσκο του. Οπότε λίγες μέρες πριν την κυκλοφορία του, βλέπετε στα ίντερνετς με αναβοσβήνοντα λαμπιόνια την επιγραφή: «ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΣΚΟ ΕΝΤΟΣ. ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ».
Πατάτε, και έρχεστε αντιμέτωποι με ένα κείμενο που λέει όλα τα ‘σώψυχα του γραφιά του με αφορμή το άλμπουμ, αλλά δε σας λέει καμία πληροφορία που να πλαισιώνει  την κυκλοφορία, και το σημαντικότερο δεν μπαίνει καν στον κόπο να σας πει πως ακούγεται ο δίσκος. Το κείμενο κλείνει με την λέξη «γαμάει» κι εσείς αναρωτιέστε αν μάθατε κάτι παραπάνω για το δίσκο για τον οποίο θεωρητικά μόλις διαβάσατε και αδημονείτε να ακούσετε. Όποτε προκειμένου να μην σας ταλαιπωρούμε άδικα με επιθετικούς προσδιορισμούς, είπαμε να παίξουμε την μπαλίτσα μας απλά και ξεκινώντας από τα βασικά.

Το  “Repeated Exposure To…” έρχεται δυόμιση χρόνια αργότερα από το “Vultures”, να προστεθεί στον κατάλογο με τις full length κυκλοφορίες της μπάντας. Ήδη από το εξαιρετικό εξώφυλλο με την φωτογραφία του Άρη Παναγόπουλου (επιμέλεια Fuzz Ink.) είναι προφανές ότι η προσέγγιση των mods αισθητικά διαφοροποιείται. Στο αφήγημα φυσικά συνεχίζουν να υπάρχουν τα κατατεθέντα σήματα της μπάντας (οι λαμπάτοι ενισχυτές, και οι υψηλές εντάσεις) όμως αυτή τη φορά τα χιλιομόδια είναι πολύ πιο βέβαια για το νέο τους βήμα, έτσι ώστε να μην υπάρχει η ανάγκη για οτιδήποτε «φανταχτερό». Μάλιστα αυτή η σημειολογία του εξωφύλλου συνδέεται άμεσα και με το υλικό του δίσκου. Μετά την πρώτη ακρόαση είναι πολύ πιθανό να μην μπορείτε να βρείτε κάποιο προφανές «χιτ» αλλά πιστέψτε με, μετά από “repeated exposures” στο δίσκο, γίνεται φανερό ότι οι 1000mods σε αυτό το δίσκο, βρίσκονται στην καλύτερή τους φόρμα.

Ο δίσκος ανοίγει με το “Above179” και με το καλημέρα γίνεται σαφές ότι οι doom επιρροές της μπάντας είναι και πάλι παρούσες εμφατικά.  Οι φωνητικές γραμμές του Δάνη και το σχεδόν galloping riff που διαδέχεται την εισαγωγή, φέρνουν τη σύνθεση κοντά σε πιο rock φόρμες και συνολικά πλαισιώνουν ένα εναρκτήριο κομμάτι που μπαίνει στο δωμάτιο κλωτσώντας την πόρτα.
Η δεύτερη από τις συνολικά οχτώ συνθέσεις, ακούει στο όνομα “Loose”. Αποτελεί το ένα από τα δύο κομμάτια που έχει δώσει ήδη προς ακρόαση η μπάντα,  μετράει 9 λεπτά παρα 20”, και είναι κατά τη γνώμη μου το τραγούδι που θα αποκτήσει τη μεγαλύτερη δημοφιλία ανάμεσα στη νέα φουρνιά του “Repeated...”. Σημειώστε τη φράση “Give me my medicine” και δείτε πως θα τραγουδιέται από το κοινό στα live από εδώ και πέρα.

Μετά το “Loose” είναι η σειρά για το πρώτο από τα δύο “rocker tracks” του δίσκου, το “Electric Carve”. Άμεση, up tempo, rock n roll σύνθεση που ξεκινάει με ένα riff-μακρινό ξάδερφο του “Black Night” των Deep Purple και εξελίσσεται σε κομμάτι ιδανικό για να σπάσουν τα άλατα στο σβέρκο. Σε παρόμοιο στήσιμο και το “A.W” όπου εδώ κυριαρχεί η Monster Magnet αίσθηση του βασικού riff και μας δείχνει πως οι mods μπορούν να σταθούν πειστικά και στην “Powertrip” διάσταση.

Ανάμεσα σε αυτές τις δύο συνθέσεις, στέκεται το “The Son”. Το πρώτο κομμάτι που δόθηκε στη δημοσιότητα, το οποίο για μένα φέρνει στο προσκήνιο κάποιες από τις πολλές αρετές του τρίτου full length εγχειρήματος των mods. Πρώτα απ’ όλα δείχνει ξεκάθαρα την ικανότητα της μπάντας στην ανάπτυξη μιας σύνθεσης γύρω από μια αρχική ιδέα, καθώς έχω την αίσθηση ότι όλο και πιο σπάνια πλέον συναντάμε πειστικές συνθέσεις τέτοιου τύπου.  Δεύτερον, σε αυτήν την «πειθώ» συμβάλει τα μέγιστα και η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στην παραγωγή. Ο συνήθης ύποπτος Γιώργος Λεώδης σε συνεργασία με τη μπάντα και το mastering του Brad Boatright (για όσους αναρωτιέστε, ο μηχανικός ήχου στο Dopesmoker των Sleep…) παραδίδουν σε αυτήν την κατηγορία, ίσως το μεστό και προσεγμένο αποτέλεσμα που φέρει το όνομα “1000mods” μέχρι σήμερα. Fuzzαριστός βαρύς ήχος, αλλά και καθαρές προσεγμένες στην πένα χροιές και layers, κάνουν απολαυστικές μια σειρά από ηχητικές λεπτομέρειες που υπό άλλες συνθήκες θα πέρναγαν απαρατήρητες.

Αν το “Above 179” σας φάνηκε «βαρύ», είναι επειδή δεν είχατε ακούσει ως τώρα  το “On a stone”. Πρόκειται αν θυμάστε, για εκείνο το κομμάτι που είχαν εμφανίσει τα μόδια στο live του Piraeus Academy, μόνο που εδώ πια βρίσκεται συνθετικά ραφιναρισμένο σε σχέση με εκείνη την εκδοχή.  Τραγούδι με πρησμένο fuzz, stoner doom αισθητικής, κλείνει το μάτι σε όσους από μας, μας είχε λείψει η συγκεκριμένη αίσθηση στο “Vultures”.

Κι αν μετά από αυτά συνεχίζετε να επιθυμείτε 1000mods του «παλιού καλού καιρού» (αλήθεια, πρόλαβε ποτέ να μην είναι καλός αυτός ο καιρός; ) το “Groundhog Day” μπολιάζει με desertίλα προς στιγμήν τον δίσκο, πριν δόσει κι αυτή την σκυτάλη της, στην πέρα για περά αγαπημένη απλωτή γκρούβα που ξέρει να προσφέρει η μπάντα. Tέλος, το καταληκτήριο “Into the Spell”, δίνει το σφύριγμα της λήξης αφού πρώτα στο δεύτερο μισό του έχει χαρίσει ένα τζαμάρισμα “Super Van” αισθητικής. 

Ετυμηγορία;

Για μένα, το  “Repeated Exposure To…” είναι εκείνο το δύσκολο άλμπουμ που δικαιώνει τις προσδοκίες. Και το χαρακτηρίζω δύσκολο, όχι  για το αυτί, αλλά βάσει των απαιτήσεων που έχει να καλύψει και της βαρύτητας που έχει στην πορεία της μπάντας όντας ο τρίτος της δίσκος. Και το συγκεκριμένο άλμπουμ το καταφέρνει. Όχι όμως σαν φθηνό crowd pleaser, αλλά με τους όρους που θέτει η ίδια η μπάντα στον εαυτό της. Είναι σαν εκείνες τις περιπτώσεις που έχεις εξαιρετικά υλικά για να δουλέψεις αλλά πρέπει να αποδόσεις και εξαιρετικό αποτέλεσμα. Και αν ποτέ τα υλικά από μόνα τους δεν κάλυψαν την ολιγωρία αυτού που τα μεταχειρίζεται, οι  1000mods εδώ αποδεικνύουν με χαρακτηριστική άνεση το πόσο μάστορες είναι.

by  Vasilis Durden

 Tracklist

1. Above179
2. Loose
3. Electric Carve
4. The Son

5. A.W.
6. On a Stone
7. Groundhog Day
8. Into the Spell

Facebook | Bandcamp