[The 60's-70's Vault] Bosstown Sound

    Το καλοκαίρι του 1966 ήταν η εποχή κατά την οποία η ψυχεδελική σκηνή των Η.Π.Α. γνώρισε τεράστια ανάπτυξη λόγω των σχηματισμών μεγάλου αριθμού συγκροτημάτων αλλά και άλλων γεγονότων, όπως η δημιουργία των πρώτων underground μουσικών φυλλάδων σε όλη τη χώρα.
Στο Σαν Φρανσίσκο είχαν μπει οι βάσεις και θεωρούνταν η μητρόπολη της ψυχεδέλειας με την κατάληψη της περιοχής Haight-Ashbury από τους hippies και τα συνεχή LSD test που πραγματοποιούνταν. Η Νέα Υόρκη ακολουθούσε με την συνδρομή της New York East Village Other και με την ενασχόληση του Andy Warhol με τα μουσικά δρώμενα της πόλης. 

    Την ίδια χρονιά και εποχή στην Βοστώνη ξεπήδησαν πολλά συγκροτήματα αφομοιώνοντας τον ήχο αλλα με διαφορετική προσέγγιση αφού το pop στοιχείο ήταν λιγότερο εμφανές στη μουσική τους. Έτσι, ο μουσικός παραγωγός Alan Lorber αφουγκραζόμενος την μεγάλη ανάπτυξη στην περιοχή, θέλησε να προωθήσει την σκηνή δίνοντάς της την ονομασία Bosstown Sound για να ανταγωνιστεί κατά κάποιον τρόπο και αυτήν της Καλιφόρνια. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η MGM Records η οποία κυκλοφόρησε τα ντεμπούτα των πιο γνωστών συγκροτημάτων στους underground κύκλους της πόλης, όπως και το σημαντικότερο μουσικό φεστιβάλ της περιοχής, το Boston Tea Party.

    Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι όλες οι μπάντες κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο το 1968, γεγονός που αντιμετωπίστηκε από τους μουσικούς κριτικούς σαν προσπάθεια αναβίωσης του ψυχεδελικού ήχου και όχι σαν αυθεντική έκφραση. Την χρονιά λοιπόν που οι Boston Celtics κατακτούσαν τον δέκατο τίτλο τους στο NBA, τα Βοστωνέζικα συγκροτήματα δεν έτυχαν της δέουσας προσοχής και οι πωλήσεις των δίσκων τους ήταν ελάχιστες, έχοντας σαν αποτέλεσμα την διάλυσή τους μετά από μία ή δύο κυκλοφορίες. 

    Οι Beacon Street Union έδωσαν στην αγορά δύο δίσκους, τα Τhe Eyes of the Beacon Street Union και The Clown Died in Marvin Gardens πριν διαλυθούν το 1969. Χαρακτηριστικό του ήχου τους ηταν οι διπλές fuzz-αριστές κιθάρες και η διακριτκή χρηση congas και pongos.

 
 Οι Ford Theatre βγάζουν το Trilogy for the Masses, ένα φοβερό album που στηρίζεται στην χρήση του hammond και στα μακροσκελή instrumental μέρη, με πανέμορφες μελωδίες και έξυπνα περάσματα. Αποτελεί ίσως το πιο ενδιαφέρον και "μουσικό" album από άποψη ιδεών και συνθέσεων, στη σκηνή.

    Ένα από τα πιο δημοφιλή σχήματα ήταν οι Ultimate Spinach οι οποίοι με τα Ultimate Spinach και Behold & See, αμφότερα του 1968, γνώρισαν επιτυχία λόγω των πολύ καλών και δουλεμένων κομματιών που περιείχαν αλλά και λόγω του anti-war concept των στίχων τους.   

 Στην ίδια κατηγορία και οι Ill Wind με το μοναδικό και μάλλον πιο σκοτεινό δίσκο της σκηνής αυτής, Flashes, και την εναλλαγή ανδρικών-γυναικείων φωνητικών όπως και οι Earth Opera των οποίων το ομώνυμο ντεμπούτο αλλά και το The Great American Eagle Tragedy του 1969 αποτελούν υπέροχα δείγματα του Βοστωνέζικου ήχου. 

  Συγκρότημα με λιγότερη επιτυχία, οι Eden's Children, κυκλοφορούν τα Eden's Children και Sure Looks Real υιοθετώντας jazz στοιχεία στις συνθέσεις τους ενώ μπάντες με περισσότερο pop προσανατολισμό ήταν οι Flat Earth Society με τον μοναδικό τους δίσκο Waleeco, οι Orpheus, ίσως το πιο δημοφιλές και πιο κοντά στον καλιφορνέζικο ήχο σχήμα, οι Puff και οι Chamaeleon Church με τον ομώνυμο δίσκο τους.

    Παρόλη την σχετική απαξίωση των συγκροτημάτων από τον μουσικό τύπο της εποχής, η ψυχεδελική σκηνή της Βοστώνης παραμένει μία από τις καλύτερες και πιο χαρακτηριστικές, έστω και αν κράτησε για ελάχιστο καιρό, αφού μέχρι τα μέσα του 1969 δεν υπήρχε κανένα συγκρότημα από τα προαναφερθέντα, πλην των πιο pop όπως αναφέρθηκε Orpheus.

 Παρακάτω παρατίθεται ένα Bosstown Sound mix tape με τα καλύτερα και πλέον χαρακτηριστικά κομμάτια, σύμφωνα πάντα με τις προτιμήσεις του γράφοντα.

Bosstown mix tape

By Pijo